امشب به قصه دل من گوش میکنی
فردا مرا چو قصه فراموش میکنی
این دٌر همیشه در صدف روزگار نیست
میگویمت ولی تو کجا گوش میکنی !
دستم نمیرسد که در آغوش گیرمت
ای ماه با که دست در آغوش می کنی؟
در ساغر تو چیست که با جرعه نخست
هشیار و مست را همه مدهوش میکنی
گر گوش میکنی سخنی خوش بگویمت
بهتر ز گوهری که تو در گوش میکنی

تا شمع تو افروخته پروانه شدم
با صبر ز دیدن تو بیگانه شدم

در روی تو بیقرار شد مَردم چشم
یعنی که پری دیدم و دیوانه شدم

مولانا